Zand, zand en nog eens zand!

Zand, zand, zand!
We kregen van de eigenaar van de guesthouse (onze allerliefste vrouwelijke vriend...!) de uitnodiging om mee te gaan naar de woestijn, naar zijn familie. Zijn vriend, de vrijwilliger en een lief klein knulletje mocht ook mee; om te poetsen...

Met z'n vijven in een minibus met alle backpacks en overige bagage, lekker op elkaar gepropt naar zijn oom en tante! Het grootste deel hebben we over verharde wegen kunnen afleggen, behalve het laatste stukje. We moesten door het losse zand ons huis zien te bereiken. Govind, de eigenaar van de guesthouse en de bestuurder van de minibus, was ervan overtuigd dat hij gas moest geven want anders kwamen we vast te zitten. Maar... gas geven terwijl je een bocht om gaat, rijdend door los zand: dat gaat slingeren! De bus wist zich nog net overreind te houden en Maris en ik stonden echt doodangst uit dat we zouden kantelen. Alle zakjes met groenten en fruit wat we onderweg op een marktje gekocht hadden, lagen door de hele bus verspreid. Wij blij dat we 2 minuten later levend op de plek van bestemming de bus uit konde stappen!

Kasteel
Oogverblindend mooi! We stonden voor een soort huis, een ruïne, ONS huis! Er was al ruim 1,5 jaar niemand geweest dus we moesten eerst met z'n allen aan de schoonmaak! Met rieten bezempjes werd al het zand bij elkaar geveegd, alle matrassen en kleden werden uitgeklopt (je raakt niet uitgeklopt, de hele woestijn heeft zich in één matras verzameld!). Het toilet werd door Govind gezellig aangekleed met kaarsjes, wierook en flesjes parfum! Je bent h.m. of je bent h.m.!

Daarna mochten we een dak uitkiezen waar we wilden slapen! Er waren wel plaatsen binnen maar in een woestijn wil je onder de sterrenhemel slapen natuurlijk! In de tussentijd dat wij ons "kasteeltje" hadden opgeknapt, hadden de kinderen uit de omliggende hutjes zich verzameld in onze deuropening! Inderdaad Lau, ze zijn kampioen staren!!!
Met enkele kinderen (omdat het neefjes van zijn neefjes van zijn neefjes waren... Alle mensen in een woestijn zijn blijkbaar 'familie' van elkaar!?!) gingen mee naar het hutje om te eten.
Ja, dat is echt geweldig! Zo mooi! Heel back to basic, maar meer heb je eigenlijk ook niet nodig. De hutjes zijn gemaakt van takken en uitwerpselen van koeien. Het is allemaal harstikke schoon en op de grond heeft mama de binnenplaats versierd met een mooie grond schildering.

Wehebben zijn tante vergezeld in de keuken: twee haardvuurtjes waar een metalen schaal boven hangt waar het eten op wordt bereidt. Mama zit er op haar hurken naast (Indiers kunnen heel goed op hun hurken zitten zonder kramp te krijgen) en rolt de bolletjes deeg uit tot lekkere chapati's (pannenkoekjes).

Op de binnenplaats is een grond kleed uitgerold waar allemaal kleine gekleurde houten bankjes staan; onze tafels! Op je knieen erachter en eten maar! We hadden flessen water nodig om onze monden af te blussen. Jemig, die chili's hè! Tijdens de maaltijd werd uitgebreid de rum, wiskey, bier en wijn verdeeld. We hebben er een hele gezellige avond op na gehouden, rondom een haardvuur.


Paradise
Toen, toen mochten we naar bed... Ja, indrukwekkend om onder zo'n mooie sterrenhemel te slapen. De maan kwam voorzichtig te voorschijn en wij lekker opgerold onder dekens, lekker dicht tegen elkaar aangekropen, al genietend van al die sterren die naar ons lagen te kijken!
Iets om nooit te vergeten.


Camels
De volgende ochtend stonden de 3 mooiste van kamelen van de woestijn voor ons klaar om bereden te worden.


Leuke manier van opstappen trouwens. Als het beest wil gaan staan, strekt ie eerst zijn achterpoten. Als je niet goed vast houdt aan de beugel voor je, lig je meteen weer beneden! Een ritje van 2 uur is trouwens lang genoeg. Dat gehobbel! De eigenaar van mijn kameel wilde het beest laten rennen maar dat heb ik weten te voorkomen. Ik ben al eens van een paard gevallen en die was iets minder hoog dan een kameel...!


Jaisalmer
Inmiddels zitten we in Jaisalmer. Een idilisch dorpje midden in de woestijn. Het was een leuk idee om fietsen te huren en 'by bike' de omgeving te verkennen. Fietsverhuur was geen probleem zei de lonely planet. Na 3 keer het dorp doorgelopen te hebben, tegen de irritatiegrens aan... kwamen we inderdaad bij een mannetje wat enkele fietsen voor zijn shop had staan. Als we even wilden wachten ging hij twee fietsen 'regelen'. Hoezo? Ze stonden voor zijn neus?!?
Ok, wij eerst even ontbeten waarna we terug zijn gelopen om onze fietsen op te halen. Vervolgens haalt hij twee fietsen te voorschijn die daar ook al stonden voordat we gingen lunchen?!? Lang leven India!
Door al die smalle straatjes, al koeiend passerend i.p.v aanrijdend want dan heb je echt een probleem, vonden we het na 1,5 uur fietsen wel weer mooi geweest. Morgen nog een dagje relaxen en dan vertrekken we richting het Noorden, naar de bergen!
(foto An op fiets, nr. 678)

Nog even wat plaatjes...