Mekong Delta Expeditie

Het klopt voor geen meter!
Men had ons gezegd: ,In het Zuiden is het beter. Men is vriendelijker en meer behulpzaam'. OK. Daar waren we wel aan toe na twee gehaaide weken.
Goed. Aangekomen op het vliegveld in Ho Chi Min City (Saigon), op zoek naar een taxi-meter want dat zou de meest eerlijke manier zijn om van A naar B te reizen.
Een man had ons verteld dat hij over een taxirit van nog geen 8 km uiteindelijk 35 dollar moest betalen! Dit kost normaal 4 dollar! De chauffeur is gigantisch omgereden en de man kreeg niet eerder zijn backpack terug voordat hij betaald had. Zo wordt je dus "genaaid".

Even tussendoor... We waren al dat busreizen zo zat en aangezien Vietnam een zeer uitgerekt lang land is, hadden we geen zin om 36 uur in een bus te gaan zitten. We hebben onszelf daarom een vliegticket cadeau gedaan!

Inmiddels in de taxi, de meter was aangezet. Alle adviezen hadden we ter harte genomen (gebruik taxi-meter, zoek zelf de route uit etc.) dus wat kon er nog fout gaan? Ik had de route uitgezocht (voor het geval we rondjes bleven rijden voor de prijs...)en volgde op ons eigen plattegrondje de weg mee naar het hotel. Dit liet ik de chauffeur duidelijk merken en hij had het ook in de gaten. Mooi!

Voor de lol wierpen we maar eens een blik op de meter. Er was ons verteld dat het ongeveer 60.000 Dong (4 dollar) zou kosten. Die meter deed wel heel raar! In nog geen tien seconden (Maris was aan het tellen!) telde de meter er 5000 Dong bij op. Normaal gesproken is dit 1500 Dong per minuut! Nou, deze luste er wel pap van! Honger dat tie had! Uiteindelijk moesten we dus 13 dollar betalen. De backpacks lagen achter in de bak, dus weglopen zonder te betalen was er helaas niet bij!
Weer "genaaid" maar gelukkig niet voor 35 dollar!



Geroemd door Japanners
We wilden de Mekong Delta eigenlijk zelf ontdekken maar soms wordt het je zo moeilijk gemaakt en financieel zo onaantrekkelijk, dat een dagtrip toch de meest gunstige optie is. Inderdaad, wij in een bus, gevuld met 50 mensen, op weg naar alle kleine eilandjes verspreid over de Mekong. Zoals groepen dat doen, Hup! uit de bus, Hup in een boot! Varen maar!



De groep sierden zich met een aantal jonge Japanse meiden, lekker giechelend over alles wat ze zagen! En, zoals Japanners dat doen, van alles een foto maken, natuurlijk met zichzelf op de voorgrond! Heerlijk om naar te kijken. Je werd gewoon blij van ze!

Op een gegeven moment mochten we vanuit de gemotoriseerde boot in een boot die handmatig met de peddel geroeid werd. Vier mensen per boot. Jawel, ik met 3 van die Japanse giecheltjes! Wat bleek nou... Die meiden waren net afgestudeerde Ergo's!!! Toen ik vertelde dat ik ook een ergo was, zonk de roeiboot bijna door alle wilde gebaren van enthousiasme die ze maakte! En een gegil joh!



Toen ik vertelde dat mijn vriendin ook een ergo was, begon het senario weer van voor af aan! Ze konden niet wachten om haar te ontmoeten! Inmiddels hadden we de roeiboot ingeruild voor de gemotoriseerde, waar de Japanse meiden vol smart op Maris zaten te wachten.
Maris komt aanlopen en ziet enkel en alleen glunderde, giechelende bekkies en weet niet waar ze moet kijken, 'Alsof Madonna komt aanlopen over de rode loper'. Die meiden staan op (6 stuks) en beginnen handjes te schudden! Opnieuw te "gillen" en handjes te schudden en handjes te schudden en... handjes te schudden! Totslot ook nog een foto om het geheel af te maken. We hebben nog net geen handtekeningen uitgedeeld! Dat was echt lachuh zeg!

Even onder onderonsjes voor alle ergo's...
We waren nog net niet "Goeroe Kielhofner" maar we leken een goeie tweede!



Motorbike?
Na de beroving in Laos hadden we afgesproken motorbikes te weren. Het zou alleen maar onheil brengen, waren we van overtuigd. Maar goed, in een land als Vietnam waar de taxi een motorbike is, wordt het je toch wel moeilijk gemaakt om er niet achter te springen. En, daar hadden ze ons.



Goed. Dan ga je je afvragen Hoe? ze alle bagage mee gaan nemen. Waar installeren we die grote backpack? Voorop? Achterop? Horizontaal? Verticaal? Waar gaat de driver zitten? Waar gaan wij zitten?
Het bleek al snel dat dit routine werk is voor deze lui en binnen no-time had alles z'n plekje. Er was zelfs nog ruimte overgelaten om achter op te springen, wow!
Helmpje op, niet met je voeten in je slippers de uitlaat gebruiken als voetensteuntje, dan komt alles goed! Rijden maar, 70 km verder tot het volgende dorp.

Op de ferrie... Hoezo moeilijk doen over één backpack installeren op een motorbike?

We moeten eerlijk zeggen dat het in het begin enigzins spannend was om elkaar niet uit het oog te verliezen. We passen tenslotte met alle bagage niet op één motorbike! Daarnaast was het één van de mooiste ritten die we gemaakt hebben; over smalle wegen, langs het water, gesierd met prachtig groen, over bruggen, met ferries naar de overkant van de rivier, uit het toerisme en in de dagelijkse realiteit van de vietnamese burger... Geweldig!



Sinsdien verplaatsen we ons dus per motorbike tot aan de grens met Cambodja. Heerlijk, die wind door je haren!



Hoi An, My Son


Mekong Delta, Cu Chi tunnels



Vinh Long, At the market


Long Xuyen


Chau Doc


Zonsondergang Sam Mountain