Himalaya!

wat een view!
We hebben het Noorden bereikt. De Himalaya lacht ons toe! Te midden van deze prachtige bergen worden we 's ochtends wakker. Slaan we de gordijnen open, openen we de deuren van ons balkon en daar ligt een mega view voor onze neus! Wie had dat durven dromen, zo mooi!
Vanuit het hotel hebben we een trekking geregeld. We gaan 6 dagen de Himalaya verkennen met een gids en wij saampies! Onderweg zullen we verwend worden met watervallen, hotsprings, paardrijden, gletsers, prachtige uitzichten etc. Volgende week een daadwerkelijk verslag van alle indrukken...

Buddisme
De Dalai Lama woont in het dorpje waar we al drie dagen verblijven: Dharamsala/ McLeod Ganj. Hij is ook aanwezig op dit moment alleen speelt hij voor ons verstoppertje!
We hebben zijn tempel bezocht. Het voelt heel vredelievend om er rond te lopen. Rust. Heel veel rust. En monniken, veel monniken. In rode kleden gewikkeld en een kaal geschoren koppie. Ze kijken met een open en geinteresseerde blik de wereld in. Ze lijken zich om niets druk te maken. Ze bidden. Een aantal keren per dag. Ze brengen de handen bijeen, maken een gebaar boven het hoofd, voor het hoofd en voor het hart. Buigen dan door de knieen en strijken met hun gehele lichaam neer op een houtenplank en tikken m et hun hoofd de grond aan. Dan staan ze weer op en herhalen dit ritueel een keer op vijftig. Daar zitten wij dan met enige verwondering naar te kijken. Indrukwekkend? Het oogt als heel puur leven. Jij, met jezelf. Pure concentratie. Proberen te leven met medeleven, waardering en respect. 'Doe goed en je ontvangt goed'.

kijk naar jezelf!

Staren
Ongelooflijk, die Indiers! We hadden net een busreis van 7 uur achter de rug en moesten wachten op de aansluitende trein van die middag. Dat betekende 5 uur wachten... We zaten op een bankje onszelf wat te vermaken met lezen en muziek luisteren. Opeens kwam een Indier wat aan ons vragen (je weet wel, de bekende vragen: what's your name, from which country, where you going etc.). Maris was zo beleefd antwoord te geven. Binnen no-time stond het hele perron om ons heen! Ik denk wel een man of 40!!! Je voelt je net even de president die een speech houdt!

Toen de trein eindelijk was gearriveerd speelde zich hetzelfde show-spel af. We hadden een plekje uitgezocht waar we de aankomende 12 uur probeerden vol te houden (op van die kei harde banken...!) Een jonge gast kwam ons plekje 'versieren'. Zijn ogen waren continu op ons gericht. Je gaat je er ongemakkelijk van voelen tot op de irritatiegrens af. Op een gegeven moment was hij druk in de weer met zijn mobiele telefoon. Niet veel later had hij blijkbaar zijn vrienden opgetrommeld om mee te komen staren! Met z'n drieen op een rijtje, lekker naar ons kijken! Ja, je moet 'iets doen' als je je verveelt!
Tussendoor kwamen ook nog wat "mannen" (mannen verkleed als vrouwen in sari's met een veel te dikke laag make-up...)ons wat geld afhandig maken. Dat we niks wilden geven stootte ze tegen het verkeerde been en gingen er zelfs aggressief van kijken. Die gast die bij ons zat heeft ze uiteindelijk weggestuurd. Poeh...! Diezelfde "mannen" kwamen continu langs onze coupe gelopen waar Maris en ik een beetje zenuwachtig van werden. We durfden onzen ogen niet dicht te doen bij het vallen van de nacht. Wie weet worden we wel beroofd... Het was geen afgesloten coupe, iedereen kan overal bij als je niet oplet. Ik heb mijn ogenleden op een gegeven moment toch laten zakken en mijn hoofd verstopt onder de dekens (dan wordt staren toch een stuk minder interessant!)en Maris heeft gewaakt! Wat een schatje he?! Ijskleumend stapten we 12 uur later de trein uit met dezelfde bagage waarmee we de trein ingestapt zijn. Well done Marisje!!!

Als toetje van reis, alsof we nog niet totalloss waren van dat gereis, we waren tenslotte al 23 uur onderweg... konden we geen hotel vinden! Alles was vol! Toen we na 1 uur zoeken chagerijnig werden en super koud hadden, zijn we accoord gegaan met een veel te duur hotel. Totslot wilde de rikshaw-driver ons ook nog even een mouw aan naaien. Nou, daar had ik dus best nog energie voor over om flink de discussie aan te gaan! Heb hem betaald waar hij het niet mee eens was en ben het hotel ingelopen. ,Hallo, ben malle pietje niet!'

Parkwandeling
Na het bezoeken van de Gouden Tempel in Amritsar, echt prachtig, wilde we de drukte ontspringen en een wandeling door het park maken. Een mooi rustgevend park wat is opgezet nadat 2000 Indiers zijn gesneuveld bij de gevechten om India te bevrijden van de Britse troepen. Na een rondje gelopen te hebben zijn we even op het gras gaan zitten. Samen even rustig zitten. NOT! Touristen zijn blijkbaar zo interessant dat het hele park om ons heen kwam zitten!

(Foto nr. 40 Maris met fam in het park )

Maris kreeg ook nog een klein hummeltje in haar handen gestopt, stond d'r goed trouwens! Een lol dat die Indiers hebben! We pikken er de helft niet van mee want bijna alles verloopt in het Hindi. Het is wel super leuk om al die blije koppies naar je te zien kijken en men lacht je de hele tijd toe (of uit...?!?)

Zand, zand en nog eens zand!

Zand, zand, zand!
We kregen van de eigenaar van de guesthouse (onze allerliefste vrouwelijke vriend...!) de uitnodiging om mee te gaan naar de woestijn, naar zijn familie. Zijn vriend, de vrijwilliger en een lief klein knulletje mocht ook mee; om te poetsen...

Met z'n vijven in een minibus met alle backpacks en overige bagage, lekker op elkaar gepropt naar zijn oom en tante! Het grootste deel hebben we over verharde wegen kunnen afleggen, behalve het laatste stukje. We moesten door het losse zand ons huis zien te bereiken. Govind, de eigenaar van de guesthouse en de bestuurder van de minibus, was ervan overtuigd dat hij gas moest geven want anders kwamen we vast te zitten. Maar... gas geven terwijl je een bocht om gaat, rijdend door los zand: dat gaat slingeren! De bus wist zich nog net overreind te houden en Maris en ik stonden echt doodangst uit dat we zouden kantelen. Alle zakjes met groenten en fruit wat we onderweg op een marktje gekocht hadden, lagen door de hele bus verspreid. Wij blij dat we 2 minuten later levend op de plek van bestemming de bus uit konde stappen!

Kasteel
Oogverblindend mooi! We stonden voor een soort huis, een ruïne, ONS huis! Er was al ruim 1,5 jaar niemand geweest dus we moesten eerst met z'n allen aan de schoonmaak! Met rieten bezempjes werd al het zand bij elkaar geveegd, alle matrassen en kleden werden uitgeklopt (je raakt niet uitgeklopt, de hele woestijn heeft zich in één matras verzameld!). Het toilet werd door Govind gezellig aangekleed met kaarsjes, wierook en flesjes parfum! Je bent h.m. of je bent h.m.!

Daarna mochten we een dak uitkiezen waar we wilden slapen! Er waren wel plaatsen binnen maar in een woestijn wil je onder de sterrenhemel slapen natuurlijk! In de tussentijd dat wij ons "kasteeltje" hadden opgeknapt, hadden de kinderen uit de omliggende hutjes zich verzameld in onze deuropening! Inderdaad Lau, ze zijn kampioen staren!!!
Met enkele kinderen (omdat het neefjes van zijn neefjes van zijn neefjes waren... Alle mensen in een woestijn zijn blijkbaar 'familie' van elkaar!?!) gingen mee naar het hutje om te eten.
Ja, dat is echt geweldig! Zo mooi! Heel back to basic, maar meer heb je eigenlijk ook niet nodig. De hutjes zijn gemaakt van takken en uitwerpselen van koeien. Het is allemaal harstikke schoon en op de grond heeft mama de binnenplaats versierd met een mooie grond schildering.

Wehebben zijn tante vergezeld in de keuken: twee haardvuurtjes waar een metalen schaal boven hangt waar het eten op wordt bereidt. Mama zit er op haar hurken naast (Indiers kunnen heel goed op hun hurken zitten zonder kramp te krijgen) en rolt de bolletjes deeg uit tot lekkere chapati's (pannenkoekjes).

Op de binnenplaats is een grond kleed uitgerold waar allemaal kleine gekleurde houten bankjes staan; onze tafels! Op je knieen erachter en eten maar! We hadden flessen water nodig om onze monden af te blussen. Jemig, die chili's hè! Tijdens de maaltijd werd uitgebreid de rum, wiskey, bier en wijn verdeeld. We hebben er een hele gezellige avond op na gehouden, rondom een haardvuur.


Paradise
Toen, toen mochten we naar bed... Ja, indrukwekkend om onder zo'n mooie sterrenhemel te slapen. De maan kwam voorzichtig te voorschijn en wij lekker opgerold onder dekens, lekker dicht tegen elkaar aangekropen, al genietend van al die sterren die naar ons lagen te kijken!
Iets om nooit te vergeten.


Camels
De volgende ochtend stonden de 3 mooiste van kamelen van de woestijn voor ons klaar om bereden te worden.


Leuke manier van opstappen trouwens. Als het beest wil gaan staan, strekt ie eerst zijn achterpoten. Als je niet goed vast houdt aan de beugel voor je, lig je meteen weer beneden! Een ritje van 2 uur is trouwens lang genoeg. Dat gehobbel! De eigenaar van mijn kameel wilde het beest laten rennen maar dat heb ik weten te voorkomen. Ik ben al eens van een paard gevallen en die was iets minder hoog dan een kameel...!


Jaisalmer
Inmiddels zitten we in Jaisalmer. Een idilisch dorpje midden in de woestijn. Het was een leuk idee om fietsen te huren en 'by bike' de omgeving te verkennen. Fietsverhuur was geen probleem zei de lonely planet. Na 3 keer het dorp doorgelopen te hebben, tegen de irritatiegrens aan... kwamen we inderdaad bij een mannetje wat enkele fietsen voor zijn shop had staan. Als we even wilden wachten ging hij twee fietsen 'regelen'. Hoezo? Ze stonden voor zijn neus?!?
Ok, wij eerst even ontbeten waarna we terug zijn gelopen om onze fietsen op te halen. Vervolgens haalt hij twee fietsen te voorschijn die daar ook al stonden voordat we gingen lunchen?!? Lang leven India!
Door al die smalle straatjes, al koeiend passerend i.p.v aanrijdend want dan heb je echt een probleem, vonden we het na 1,5 uur fietsen wel weer mooi geweest. Morgen nog een dagje relaxen en dan vertrekken we richting het Noorden, naar de bergen!
(foto An op fiets, nr. 678)

Nog even wat plaatjes...

Foto's deel 2

Blogspot deed wat moeilijk, dus ik heb de foto's moeten verdelen. Hier deel 2, eronder staat deel 1.

Wat zou hij zien door z'n lens?

Relaxen gebeurt ook: Maris bij het zwembad

En Anne verwerkt de opgedane indrukken in een lounge-hoekje.

De eerste foto's!!

Op de foto met onze nieuwe familie

Man in traditionele kledij

Met z'n viertjes bij de Taj Mahal

Is het druk in India? Welnee!

Kleurrijke vrouwen

The rainbow

Lieve allemaal,
Wat een reacties zeg! Overweldigend! Keep it that way!

Bollywood
Wat in India echt een aanrader is, is om naar een "Bollywood film" te gaan. Nou, dat hebben we geweten! Maris vroeg gaandeweg de film aan mij of het klopte dat ze de taal niet kon verstaan. Ik stikte nog niet niet in mijn eigen lach!! Wat is mijn vriendin toch een 'malloot' op z'n tijd. Ze had gelijk, het was inderdaad niet te volgen want het was Hindi!
Zitten we twee weken in India, moet ik haar nog het verschil uitleggen tussen Hindi en Engels...?!?

Boink, knal, stoot, buts, AU!
De busreis haddden we dit keer zelf geregeld i.pv. de eigenaar van het hotel. De volgende ochtend om 7.00 uur zou de bus vertrekken. Het was een stukje lopen en het werd aangeraden om met een rikshaw te gaan. Oke, wij een rikshaw geregeld. De volgende ochtend stond er een mannetje met een houten kar op 4 wielen op ons te wachten! Deze karren werden gedurende de dag volgeladen met groenten en fruit om aan de straatkant te verkopen en nu was het onze taxi! We vonden het sneu om er ook nog op te gaan zitten dus we hebben er alleen onze tassen op gelegd. Er zaten ook geen draaibare wielen onder dus als je een bocht om moest, moet je de kar optillen. Die man zou door zijn rug gaan als we er op waren gaan zitten! Die Indiers bestaan toch al alleen maar uit een ruggegraat...!

We waren er lekker vroeg en konden nog kiezen waar te gaan zitten. We gingen voor de plaatsen helemaal achterin de bus want daar was de meeste beenruimte. Het was trouwens niet de bus die ze ons op het plaatje hadden laten zien maar gewoon een local bus.
Alle mensen die gaandeweg instapten, want de bus stopt daar waar er mensen langs de kant staan... gingen allemaal voorin zitten. We hadden heel snel begrepen waarom dat was!
T.r.ng zeg! Je knalde werkelijk de bus uit van dat gehobbel. De bus reed reed met een sneltreinvaart over een grind/keien pad en bedacht geen vaart te minderen bij hobbels en gaten in de weg. We kwamen zelfs met onze billen los van de zitting!!! Het is dat de bus een hoog plafond had want anders had je een hersenschudding gehad! Werkelijk... we werden er misselijk van! Bij de eerst volgende stop hebben we plaatsen geswitched om van ons links en rechtsdraaiend melkzuur af te komen! 6,5 uur later hadden we Jodpuhr bereikt. Mijn hemel, wat een reis!

"Rainbow city"
We zitten inmiddels in Jodpuhr, the blue city. We hebben een prachtig Ford bekeken. Hoog boven op een berg gelegen met een prachtig uitzicht over Jodpuhr. Alle huizen zijn blauw geschilderd wat een waanzinnig mooi effect heeft als de zon erop schijnt.

We zitten in een heel sfeervol hostel in Jodpuhr, rijkelijk gekleurd met allerlei sari's aan de muren en overal kleine lounge hoekjes en banken, versierd met kussens. Een plek om bij te komen van alle opgedane indrukken.
Het hostel wordt gerund door een homo in hart en nieren! We raakte met hem in gesprek en hij vertelde dat het kleine hummeltje wat in het hostel rond liep, zijn zoon is en hij bleek getrouwd te zijn! Maris en ik reageerden erg verbaasd en dat had hij gezien. Zijn antwoord luidde: ,I know, what you know, but in India it works different'.
We hebben met hem uitgebreid gesproken over homosexualiteit in India. Mannen kunnen er niet openlijk voor uitkomen. 'Homo's bestaan niet in India'. De familie heeft een hoge prioriteit en zonen dienen te trouwen en kinderen te krijgen. Ze dienen man te worden en hun verantwoordelijkheid te dragen. Er is geen andere weg, ondanks dat je andere gevoelens zou hebben. Als men er achter komt dat je homosexueel bent, draai je de gevangenis in voor 7 jaar, wordt je uit de familie verstoten of ze maken een einde aan je leven. Als je dat weet, wat voor keuze heb je dan? Erg gecompliceerd.
Het was wel prettig en interessant om het met hem daarover gehad te hebben. Je leert dingen beter begrijpen (voor zover je je in de situatie kan verplaatsen). We zijn 's avonds met hem en de vrijwilliger van het hostel uit eten geweest en als 'cooling down' hebben we enkele kleden en kussens naar het dak van het hostel gesjouwd om even na te chillen met kaarslicht en wierook!

Hopelijk kunnen we het binnenkort goedmaken door wat foto's te publiceren. Het is ons weer niet zelf gelukt! Martijn, maak je borst maar nat!

Apen, Koeien, Eten!

,I'm the owner of the cow!'
Op weg naar de Taj Mahal kwamen we een koe tegen, versierd met een oranje bloemenkrans om zijn nek. Maris zag haar kans schoon om er een foto van te maken, totdat een Indiër dit door had en kwam melden: ,I'm the owner of this cow, give me 5 roepies!'.
We moesten kei hard lachen en riepen in koor terug: ,we're the owners too!'

Apenplaag
Zitten we rustig op het terras, worden we bruut gestoord door een irritante aap. Deze is alles behalve mensenschuw. De aap valt eerst een klein kind aan om zich vervolgens vast te klampen aan een been van een man en niet meer los te laten. Hij liet agressief zijn bek vol tanden zien. Maris per acuut in de stress en wilde de bus weer in! Inmiddels was de aap met stokslagen los geslagen van het been van de man en richting bus vertrokken. Maris durfde de bus niet meer in!
'S avonds tijdens het eten op een dakterras, dachten we aap-vrij te zijn. NOT! Ik sprong ineens van mijn stoel omhoog en schreeuwde het dakterras bij elkaar! Op de rand van de muur waar onze tafel tegenaan stond, verscheen weer zo'n beest. De koffie die ik besteld had en inmiddels was gebracht, moest ik van Maris noodgedwongen beneden, binnen opdrinken!
,No rooftop restaurants anymore!'

,I'm the menu'
Lekker hoor, vegetarisch eten... zeker wanneer je de ober niet verstaat als hij de menukaart hardop uit het blotehoofd voordraagt. An vraagt nogmaals om de menukaart, waarop hij antwoord: ,I'm the menu!'
We snapten werkelijk niet van wat hij in het Hindi in een ADHD-tempo eruit gooide. Er volgde een uitnodiging voor een keukenbezoek. Alle potten en pannen gingen open en er werd in hetzelfde tempo uitgelegd wat wat was. Wij: , Ahaaah! This is what you mean?!?'
We hebben op al zijn voorstellen "ja" geknikt en kregen voor een weeshuis eten op tafel. De rekening was het toetje van de verrassing!

We zitten inmiddels in Pushkar, een bedevaartsoord. We hebben het zwemmen in 'the holy lake' maar overgeslagen en vanaf de kant alle rituelen bekeken. Erg indrukwekkend.
Tot nu toe voelt het reizen heel relaxed! We doen alles op ons gemakkie!
India valt ons nog hartstikke mee naar aanleiding van alle verhalen die we gehoord hebben. India is kleurrijk en 'geurrijk'! We vinden het erg jammer dat we niet zelf foto's op de weblog kunnen zetten. Maris heeft al vele prachtige plaatjes geschoten... De capaciteit van computers hier valt ernstig tegen. We zullen de foto's per mail naar Martijn sturen die ze vervolgens op de weblog zal zetten (ja toch, lieve lieve lieve Martijn...?!?).

Lieve vrienden van ons!
We willen nog even zeggen dat we al jullie reacties echt fantastisch vinden! Het geeft een glimlach op ons gezicht om jullie verhalen te lezen en je weer even 'dichtbij' te voelen!

Totslot.
Als echte vrouwen hebben we natuurlijk al geshopt! We zien er inmiddels onherkenbaar aantrekkelijk uit! Binnenkort enkele foto's...

Op de foto!

Here we are!

Verwondering:
Je moet echt om 06.00 klaar staan want de bus vertrekt om 06.30 uur. Anderhalfuur later stonden we nog vooraan in de straat. Let wel! We zaten inmiddels IN de bus i.p.v. erbuiten.
Wij blij dat we eindelijk reden, gaan we eerst nog tanken!! Lang leve de efficientie!! ha, ha!

Populair:
Ook wij, als echte touristen, hebben de Taj Mahal bezocht. Dit is echter al de tweede attractie waarbij WIJ de attractie voor de Indiërs zijn. Ze herkenden ons vast uit de meest recente Bollywood-film.

Ontwikkeling:
Dit is al de derde keer dat we iets proberen te schrijven maar het internet werkt niet mee (goh, wat een verrassing). Foto's op de weblog zetten, trekt tie niet!

Verder gaat hier alles goed! Het weer is hier heerlijk. Nog steeds geen diaree. De thalis smaken nog prima. Morgen vertrekken we van Agra naar Jaipur.

Hoe is het bij jullie?