Laatste nieuws

We leven nog!
Na een vermoeiende week zijn we weer redelijk op de rails. De noodpaspoorten hebben we in Bangkok opgehaald en de creditcards worden (door een heel lief vriendinnetje!) doorgestuurd naar Laos. Dat is het belangrijkste.
Met ons?
Gaat beter! Af en toe nog een dipje maar daar dippen we met elkaar snel weer uit! De zon schijnt nogsteeds en we voelen 'm absoluut branden!
En jullie?
We willen alle lieve mensen enorm bedanken voor alle lieve woordjes die onze kant zijn opgestuurd. Heeft ons hart doen verwarmen!

PS. Scrol even verder naar beneden, daar staat een nieuw verhaal met foto's van Zuid Laos, toen we nog rustig aan het genieten waren!

Een van de tien geboden: gij zult niet stelen

Gij zult niet stelen?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen... we zijn bestolen en zijn alle belangrijke documenten en pasjes kwijt geraakt. Met ons is verder alles OK, we zijn niet gewond.

Even vooraan beginnen.
We zijn op maandagmorgen, vroeg vertrokken van het zuidelijkste puntje Laos naar Vientiane, de hoofdstad. Maandagavond konden we met de nachtbus naar Vientiane. Het is inmiddels dinsdag geworden en gingen op zoek naar een slaapplaats. Na ongeveer tien afwijzingen gehad te hebben, alles was vol, hadden we bij de elfde "geluk". Ze hadden een kamer die rond 12.00 uur vrij kwam. Het was echter pas 07.00 uur 's ochtends en moesten dus lang wachten. We konden al onze spullen achter laten, echter niet achter slot en grendel. We besloten op pad te gaan en al onze belangrijke spullen mee te nemen ("want alles wat we bij ons hebben is veilig"). Dit was de eerste keer in drie maanden dat we dat deden. Normaal blijft alles achter in het Hostel. Fietsen gehuurd en op pad gegaan en de tas voor in het mandje gelegd.

Toen gebeurde het volgende:
Twee mannen op een motorbike reden mij klem waardoor ik in mijn handremmen moest knijpen om niet te vallen. Op dat zelfde moment, pakt de man achterop de motorbike onze tas uit het mandje en rijden er snel mee vandoor. Maris en ik konden alleen maar schreeuwen en met onze handen naar ons hoofd grijpen. We kunnen niet in woorden omschrijven wat dit met je doet.
Alles wat belangrijk was, zat erin: beide paspoorten, creditcards, bankpasjes, veel cash geld, beide mobiele telefoons, vliegticket, lonely planet, alles... En dat zie je dan voor je neus wegrijden, geen woorden voor...
Op weg terug naar het Hostel, geshockeerd en geirriteerd van het geen er gebeurd was, naderen we een kruising. Ik wil rechtdoor en een auto wil rechtsaf slaan. Ik moest vol op de rem om niet onder de auto te belanden en kneep daarbij door mijn remkabel heen. Vervolgens trapt Maris de ketting van haar fiets af en valt bijna van haar fiets. Gelukkig zijn we beide niet gewond maar het scheelde niet veel...

Inmiddels:
De tranen zijn gedroogd maar het gevoel van ongeloof is er nogsteeds. Alsof het had moeten gebeuren.
Alle kleding zat in de was, hadden daardoor beide een broek aan zonder broekzakken waar normaal gesproken de portomonaie en een mobiele telefoon in zit.
Zoals eerder gezegd, we nemen anders nooit deze spullen mee, blijft altijd achter in Hostel of aanwezige kluis.
We hadden net een groot bedrag cash geld gehaald bij de bank omdat er in Laos geen ATM's zijn en weinig banken waar je geld kan halen. Dit geld zat keurig verdeeld in beide buideltasjes (wat normaal in het Hostel is).
We hadden nog lang nagedacht of we deze spullen allemaal mee zouden nemen of dat we het maar van een van beide zouden doen.
Toen we de fiets gingen huren, vroegen ze om een identiteitsbewijs achter te laten zoals je paspoort. Wij wilden voor het huren van een fiets geen paspoort achter laten, hadden we nog nergens hoeven doen en vonden we een beetje eng. Uiteindelijk heeft Maris haar identity-student-card gegegeven.
Bovenal, we zijn altijd super voorzichtig geweest, hebben gebudgeteerd gereisd en hebben altijd alles verspreid bewaard aan belangrijke documenten, behalve die dag.

Huidige stand van zaken:
Op dit moment zijn we het een en ander aan het regelen of is reeds geregeld:
We hebben wat cash geld van de bank gekregen.
Paspoorten moeten we nog gaan afhalen in Bangkok.
We hebben een "exit formulier" via de Franse Ambassade gekregen om het land te kunnen verlaten.
We moeten nog een visum regelen voor Thailand, om het land in te mogen.
Er worden nieuwe creditcards opgestuurd zodat we weer geld kunnen opnemen.

Hoe is het met ons?
Moe. Heel moe, zowel geestelijk als lichamelijk. Gelukkig is niemand gewond en hebben we elkaar nog! Geen zorgen dus, we zijn een sterk en goed team samen!
We houden jullie op de hoogte.

Zuid Laos

Illegale border crossing?
Op weg naar de grens van Thailand met Laos, zaten we in een mysterieus busje met nog zes lokale burgers. Het was 03.00 uur 's ochtends toen we voor het immigratiekantoor van Thailand waren afgezet. Deze ging echter pas om 06.00 uur open. Wij dachten dat we gezellig met het hele busje ergens een kopje koffie zouden gaan drinken maar dat pakte anders uit!
Wij werden uit het busje gezet, waarna dit zelfde busje een paar meter door reed naar de rand van een bos. Dit bos konden wij op oogafstand zien liggen. De zes mensen die over waren liepen met elkaar erg nerveus te doen. De een begon te roepen naar de ander, er werd op en neer gerend, aan elkaar getrokken, gebaard dat ze haast moesten maken... En dat waren wij allemaal aan het volgen... Op een gegeven moment komt het busje terug. Busje leeg? Ja, busje leeg!
Die mensen zijn waarschijnlijk illegaal de grens overgesnoept, door een vaag en stikdonker bos, waar op ze geschoten werd en waar slangen zitten, verteld de vrouw van de koffieshop ons!
Aangezien wij gewoon een visum hadden en het leuker(!) vonden om legaal de grens over te steken, waren we door de bestuurder naar een koffieshop gebracht. Wij vroegen ons af welke koffieshop er in hemelsnaam om 03.00 uur 's nachts open was... Jawel, een vader met dochter zaten daar gezellig, in de berm, met z'n tweetjes zichzelf te verwarmen boven een haardvuurtje! Dat was de "koffieshop"!! Drie uur lang hebben wij ons ook verwarmd aan het haardvuur totdat de immigratiedienst open ging.
Zo keurig als we waren uitgecheckt in Thailand, zo keurig wilden we inchecken in Laos maar we konden de grens niet over (hadden we toch illegaal door het bos moeten vluchten...!) Ze waren de sleutel van het hek kwijt! Lachen zeg! Nadat de sleutel gevonden was, mochten we lopend de grens over, leuke ervaring!

Bolaven Plateau







Even dineren
Zitten we 's avonds in een restaurantje, gebeurt het volgende:
Anne: , weet jij al waar je trek in hebt?'
Maris: ,ja, ik neem de green papapya salad en de springrolls'
Anne: ,ik weet t ook, dus kunnen we bestellen'
Maris: , zooooo, die salade is chili' M'n bek staat in brand!'
Anne: , wil je een hapje van mij?'
Maris: , oohhh jemig, echt niet normaal', nee, ik moet wat anders'

Nadat de man die onze bestelling had opgenomen, het tussentijds zweten, puffen, uitblazen, hand-wapper-gebaren voor je mond maken, had geobserveerd, gebeurde het volgende:

Anne: , ahhhh, kijk nou, hij komt een bordje sla brengen'
Maris: , sla, sla? wat moet ik met sla?
Anne: , dat haalt de hitte uit je mond misschien weg?'
Maris: , suiker, ik wil suiker'
Anne: , suiker?'
Maris:, even het woord suiker opzoeken in Lao, ah, gevonden (denk ik...)'
Anne: , welk woord heb jij opgezocht?' De ober komt een glas lauwe icetea brengen!'
Maris: , oh nee!'
Anne: , wat zit er in dit ding?'
Maris: , oh, dat zijn servetten, denk ik'
Anne: , huh, in zo'n ding?'
Maris: ,ja, in zo'n ding. Maar eh, ik kan dit echt niet eten hoor', waar zijn mijn springrolls trouwens, hoop wel dat ze vegetarisch zijn...?'

In de tussentijd komt onze buurvrouw uit het hostel vragen wat in het Lao 'hard gekookt ei' is. Dat wilden wij de dag ervoor ook weten en hadden haar gezegd dat ze gewoon naar haar horloge moest wijzen en dan duidelijk zeggen : 5 MINUTEN!

Anne: , ah, kijk nou, hij komt je een nieuw bord green papaya salad brengen, ah, wat lief!'
Maris: , ja, dit is beter'
Anne: , in dit ding kunnen toch geen servetten zitten, die staan daar. Even kijken... Kijk nou... sticky rice!!!'

De ober gebaard dat je dat samen moet eten met je salad! dat had de chili gedempt, ha, ha!'

De sticky rice was inmiddels aardig afgekoeld en niet echt lekker meer...

Anne: , oh, kijk, je springrolls, zooooo 16 stuks!!!' Jij hebt wel honger he?!'
Maris: , probeer er ook even een'
Anne: , jak! er zit vlees in'
Maris: , ook dat nog'

In de tussentijd komt de buurvrouw weer binnen gelopen:
,Dat van dat horloge he, en aanwijzen en duidelijk zeggen: 5 minuten, dat heeft me geen 2 hard gekookte eieren opgeleverd maar 5 eieren en ze zijn allemaal zacht gekookt!!!'

Je kan je wel voorstellen dat we ons kapot gelachen hebben! Dat krijg je ervan als je het "ruige, onverkende Oosten" gaat verkennen. De Lao spreekt zo goed als geen engels en wij zijn blijkbaar ook niet sterk in gebarentaal!

Sekong




Champasak, aan de Mekong





Wat Phu




Maris, laat je haar maar groeien!
Daar zitten we dan, op een van de 4000 duizend eilanden in Zuid Laos! Als je paradijs op aard wil zien moet je hier naartoe komen!
Lekker geinstalleerd in ons hutje, hadden we ons naar onze veranda met hangmat begeven om even uit te puffen. Na zo'n lange reis vonden we dat er wel even een zoen vanaf kon... dus ik gaf Maris een zoen... op de veranda...
Niet veel later kwam de eigenaar naar ons toe en zegt:

Eigenaar: ,you, Madam and you, visitor?' (en hij wijst naar ons)
Anne: ,no, she's no visitor, we're are staying here together'
Eigenaar: ,you, Madam, and you visitor?' (en wijst opnieuw naar ons)
Anne: ,no, no visitor!'
Eigenaar: you, Sir? (en hij wijst naar Maris...)
Anne: ,Oh Maris, hij denkt dat je een man bent! Ik dacht dat hij zei "visitor"!!
Eigenaar: Sir? No Sir?

Maris staat op, trekt haar strak-om-het-lijf-zittende-shirtje nog strakker naar beneden waardoor haar borsten goed te zien zijn en zegt: , Sir? I don't think so!'

De eigenaar begint te proesten van het lachen en hield niet meer op! De drie dagen dat wij in zijn Bamboo-hutje vertoefd hebben heeft hij Maris aangesproken met 'Sir'!!!

Na enig besef bij ons viel het kwartje, dat de eigenaar ons waarschijnlijk heeft zien 'zoenen!' En zoenen doen natuurlijk een MAN en een VROUW! Guess: who is who?!!

Si Phan Don > 4000 thousand Islands

Bijtanken in Bangkok

Na 2,5 maand wat alternatiever te hebben geleefd, werd het tijd voor een beetje comfort! In het 'westerse Bangkok' hebben we ons huishouden kunnen reorganiseren:
de was laten doen, dit keer door een wasmachine, toiletartikelen aangevuld, geld omwisselen, visa regelen, fototoestel laten schoonmaken (Nee Martijn, geen vlek op de lens maar op de sensor...!), de afgevallen kilo's er weer bij eten (lekker joh die Mac, Burger King, Falafel, springrolls en banana/ chocolat pancakes!).

Dan gooien we daar deze week nog bovenop:
Een massage, een thai bokstraining, fietsen door het oh-zo-drukke-Bangkok, naar de film, bijwonen van bokswedstrijden in het Lumphini stadion en bij-communiceren met behulp van internet en webloggen.
Wij hebben ons kostelijk vermaakt dus!

Sparringspartner gezocht!
Ja, Spaans temperament heeft een uitlaatklep nodig! Dit gaat nog een staartje krijgen in Nederland. Dus... wie biedt zich aan...?


















Vanochtend, donderdag 11 jan. zijn we in Laos aangekomen! Weer een nieuw avontuur!

Myanmar met terugwerkende kracht

Daar zijn we weer! Myanmar overleefd en een aantal kilo's lichter!
We zijn inmiddels gearriveerd in Bangkok en alle internetmogelijkheden liggen weer voor onze voeten.
PS. Enkele foto's van India waren niet aangekomen maar zijn inmiddels wel geplaatst. Scrol dus even naar beneden om een blik te werpen! Martijn, dankie, dankie!

Dit geeft ons allereerst de mogelijkheid om jullie allemaal een warm, liefdevol en gezond Nieuwjaar te wensen!
Geniet met volle teugen en doe datgene waar een verlangen naar uit gaat'

Para Espana:
Para todos un feliz ano nuevo con mucha salud! Nosotras lo estamos pasando muy bien. Esperamos que vosotros tambien estais bien. Un beso muy grande!


Hier onze eigen kerst/ nieuwjaarskaart met lokale kerstbomen!

Daarnaast maken we ook graag van de gelegenheid gebruik om alle lieverds te bedanken voor alle kerstwensen die onze kant op zijn gestuurd. Super lief!

Op de emmer
In Bago, een doorreis stadje als je van de hoofdstad Yangon af komt, hebben we de hotelkamer na 4 dagen ziek op bed te hebben gelegen, wel van binnen en van buiten gezien. Eerst werd Maris gevloerd en daarna was het mijn beurt. Overgeven, behoorlijke diaree (het had geen kleur meer en liep er als water uit) en flinke koorts. We hadden een kamer zonder badkamer dus voor elke diaree-aanval was het rennen naar het toilet. Helaas was de afstand soms net te groot waardoor... Ja, dat was lang geleden dat dat ons beide was overkomen...!
Ik had ergens een emmer in een badkamer zien staan en dat als draagbaar toilet meegenomen naar onze kamer. Het probleem van net te laat het toilet bereiken was daarmee opgelost maar de rand van de emmer in je billen hebben staan kreeg je er voor terug! Tevens moesten we iedere keer met die poepemmer over de gang rennen om hem snel in het toilet te legen en te voorkomen dat de stank zich door de hele gang zou verspreiden. Dit hebben we een dag volgehouden totdat we er beide verdrietig van werden. ,Waar waren we in hemelsnaam mee bezig?' 'Waarom poepen we op een emmer?' We hebben geen geldprobleem!
Inderdaad, we hebben de kamer verruild voor een met badkamer! Wat een verademing was dat zeg!

Een klein wereldje
En zo ontmoeten we Leonie en Frans. Nadat we in Bago samen 4 dagen ziek op bed hadden vertoefd, voelden we ons weer enigzins op conditie komen om een activiteit te ondernemen. Samen met Leonie en Frans hebben we een dagtrip gemaakt naar de Golden Rock. De busjes die je in de buurt van de Golden Rock dropten, werden goed vol gepropt!





Je kent dat wel, van het ene onderwerp val je in het andere, totdat we bij het verhaal van haar collega waren beland. Leonie vertelde dat haar collega ook samenwoonde met haar vriendin en nu zwanger was van hun tweede kind. Vervolgens kwam er een leuke beschrijving van karakters van beide!

En zo ontmoeten we Edwin en Johan. Een stel wat zat te wachten op de nachtbus. Wij ook. Ook deze keer raakten we in gesprek en al snel werd duidelijk dat Edwin zijn zus en vriendin zwanger waren van hun tweede kind. Weer volgde een komische beschrijving van beide karakters!

Onze nachtbus was gearriveerd, waarmee we afscheid namen van Edwin en Johan. Zij zaten in een andere bus naar dezelfde bestemming. De avond vorderde en Maris dacht het licht te hebben gezien! ,'t zou toch wel heel toevallig zijn als de collega van Leonie de zus van Edwin zou zijn...' Gezien de karaktereschrijvingen, de woonplaats en de werkplek zou het best kunnen kloppen!
Aangekomen in Mandalay bleken Edwin en Johan in hetzelfde guesthouse als wij te zitten. Leonie en Frans bleken in het hotel om de hoek te logeren! En wij... ja, wij konden niet wachten om een etentje te organiseren om de puzzelstukjes bij elkaar te laten komen. Vol van enthousiasme bleek de puzzel te kloppen!!! We hebben de avond in volle verwondering vertoefd, ongelooflijk! En Maris, ja, die is goed in luisteren en linken leggen!





Strandsessie
Op een uurtje lopen van ons eigen strand zou een "Bounty strand" op ons liggen wachten. Dat wilden we graag zien en hadden ons mandje gevuld om er een middag te kunnen vertoeven. Al wandelend in bikini bereikten we inderdaad een idillisch stuk strand waar geen hond lag, zwom of voorbij kwam lopen. We waren helemaal alleen, althans, dat dachten we...




Het fototoestel was uit de mand gehaald en hadden de grootste lol om allerlei grappige foto's die we aan het schieten waren: op onze buik liggend op het strand waar het water over ons heel kon spoelen.



Bij het terugtrekken van de zee bleef het halve strand achter in je bikini!!! Na een foto of vijf waren we beide ernstig met zand gevuld dat we ons gingen schoonspoelen in zee. Dat ging toch een beetje moeizaam; niet al het zand wilde op alle plekken goed verdwijnen. Maris kwam op het idee om alles gewoon uit te trekken en dan de zee in te lopen. Even in je blootje badderen, er was tenslotte toch niemand!
Dat vond ik een helder idee en trok in al mijn enthousiuasme de bikini van mijn lijf en maakte een bloot-vreugde-dansje op het strand met luid gezang! Maris keek nog wat rond door de lens van het fototoestel en spotte ineens een huisje! MET MENSEN!!



Even een "cultuur-noot": de Burmesen die wij op het strand gezien hadden, waren zeer preuts en jong en oud duikt met alle kleding die ze aan hadden, de zee in (lange broeken, soms met jassen aan!)



Nou, dan hoop ik dat de mensen in het enige aanwezige huisje aan die betreffende baai 'genoten' hebben!?! Wij zeker wel!


Goal!
Het 'Grand Royal 2006' werd voor het eerst in Myanmar, in Mandalay, gespeeld. Een voetbaltoernooi waar we als bijna de enige toeristen en vrouwen (!) tussen de lokale bevolking mee zaten te juichen!
Het heette een voetbaltoernooi maar van voetballen was weinig sprake. De plek waar zich de bal bevond, bevonden zich ook alle spelers. Lekker professioneel en primitief! Het was het duel tussen spelers van Indonesie en Malysia onder 23 jaar. Toen de bal de goal van Malysia naderde, dacht een speler van Malysia de bal wel even uit de goal te koppen...! Deze gast verdween met de bal in de hoek van de goal!



En zo professioneel als de goal is opgezet, zo professioneel werd deze ook gemaakt! De wedstrijd ging verder terwijl de goal in duigen lag. Een man of acht die naast de kant van het veld stonden, werden met een stuk touw en een hamer naar de plek des onheils gestuurd om de goal recht te zetten! Het was echt een komisch gezicht!



Wat ook een apart gezicht was, was het het hele leger uitgerukt was om ons een veilig gevoel te geven voor het geval er iets zou gebeuren. De 'oorlog' die zou kunnen ontstaan, die win je wel op teenslippers en een glaasje water voor de dorst!




En toen was het Kerst
In een zon die 28 graden schijnt, zou je een warm kerstgevoel kunnen hebben...
Om het gemis van familieleden een beetje te compenseren, hebben we ons verwarmd met vele kaarsjes op ons balkon! Op eerste kerstdag hebben we eerst samen met Edwin en Johan geborreld op onze veranda en een lekker flesje rode wijn genuttigd, waarna we gezellig uit eten zijn geweest!




Opeens komen er "twee kaarsjes aanlopen" en met een schelle stem werd er in vol enthousiasme, op de melody van 'happy birthday to you', 'Merry christmas to Holland' gezongen! Het was de receptionist die ons er zo gezellig bij vond zitten en ook graag zijn lichtje met ons wilde delen en ons een schaaltje nootjes bracht! Echt lief!


Bier!
Na 8 jaar is het me dan eindelijk gelukt! Mijn wijn-drinkende-vriendin is overgestapt op bier!!! Natuurlijk is dit voortgekomen uit gebrek aan beter (wijn was niet te krijgen). Ik was in het begin erg blij dat we eindelijk een keer samen een biertje konden drinken, echter... Ieder biertje wat ik nu bestel moet worden gedeeld! Heb ik dat!!!

PS. Jen en JW: we nemen jullie bierbijdrage rijkelijk tot ons en genieten met volle teugen!!


I have a boyfriend!
Relaxed even op de fiets door Bago om het een en ander te bekijken. Bij een enorm grote liggende buddha, staat Maris even te praten met een Burmees. Waar ze vandaan komt, welk hotel ze verblijft, je kent dat wel.
'S avonds, we liggen al op bed, wordt er op de deur geklopt; de receptionist.

Receptionist: ,Miss, telephone for you'
Maris: ,Telephone? Huh?'
Receptionist: ,It's your boyfriend'
Maris: ,My boyfriend...?!?'

Maris: , Hello'
Su: ,It's me Su, do you remember me?'
Maris: ,Yes, I remember you'
Su: , I wanna see you'
Maris: , See me?'
Su: ,Yes, see you, tonight'
Maris: ,Tonight? I was already in bed'
Su: ,Doesn't matter, can I come, just 5 minutes?'
Maris: ,No, not 5 minutes, I think it's OK like this, I'm going to bed'
Su: ,I can't come?'
Maris: ,No!'
Su: ,Tomorrow?'
Maris: ,No, it's Ok like this'
Su: ,Then I don't see you anymore'
Maris: ,No, you don't see me anymore, goodnight!'
Su: , aaaahhhh... I realy can't come?'
Maris: ,Goodnight!'
Su: ,5 minutes'
Maris: , Goodnight!'
Su: ,Not see you?'
Maris: ,Bye now!"
Su: ,Ok, bye and goodnight'

Verdere foto-samenvatting van Myanmar!

Yangon, Shwedagon Paya




Bago









Inle Lake











Inle Lake, Markt









Inle Lake, Day trekking



Inwa





Sagain, Sagain Hill



Amarapura, U Bein Bridge





Mingun



Bagan












Chauntha beach